© Ahmet Bülent Tan

Haziran ayı başları, dağlarda karlar yeni yeni çözülüyor ve bahar sanki başlamıştı. Aklım hep dağlarda ama Zirve Sevdalıları Fotoğraf Grubu olarak henüz programımız yoktu. Akşam evde oturuyorum telefonum çaldı, Zeki dost. Hal hatır sorduktan sonra biz Kemerli Kaçkarlara zirve tırmanışına gidiyoruz. Zeki dost kaya tırmanışında çok çok iyi aynı zamanda da SAPER kaya tırmanış grubu kurucu üyesi kaya tırmanış eğitmenidir aynı zamanda.
– Abi beni de alır mısınız?
– Zaten onun için aradım”.
Ayaklarım yere değmiyordu. O bir hafta nasıl geçti …
Kemerli Kaçkar Dağı ve Dobacelazena Gölü ( Büyük Göl yada Avusor Gölü olarak ta anılır ) Rize ili Çamlıhemşin ilçesi sınırları içindedir. Gece yarısı hareket eden araçlarımızla Avusor Yaylasına geldiğimizde şafak henüz sökmüş ve mükemmel bir günün habercisi gibi kızıl gerdanlar, serçeler, dereler ve bil minimum mahlukat adete konçerto söylüyordu hep bir ağızdan.
Yükler paylaşıldı, herkes çadırını aldı ve kalabalık olduğumuz için ana kamp çadırı da yemek ve sohbet için paylaşıldı. Ben aşçıbaşı olarak yiyecek içecek kontrolünü yaptım ve dağcı arkadaşlar bana bu yükten vermeye kıyamadılar. Antalya dan Hollanda dan kaya tırmanıcısı misafirleri vardı ve bizde Zirve Sevdalılarından iki fotoğrafçı, toplam dokuz kişiydik. Kuş gibi göle vardık, yüküm az ve dağlardayım. Hemen çadırlar kuruldu aperatif bir şeyler alında zirve çantası hazırlandı ve tırmanışçılar ve biz, Zeki dost liderliğinde yarın yapılacak olan tırmanış için rota keşfine ben de Refik arkadaşımda fotoğrafa. Kemerli Kaçkarlar eteklerinde güzel bir çay demlendi yüksek irtifa ocaklarımızla yiyecekler yendi şu çekmiş olduğum manzaraya karşı. Onlar yukarıya keşfe bizde fotoğraf. İşte bu gün batımı orada çekildi. Akşam her zaman ki gibi yemekler yendi çaylar içildi ve vazgeçilmezimiz sohbet dağ, fotoğraf, sanat, doğa vb.
Sabah erkenden kalktık zirvecileri tırmanış için uğurladık. Ve sıkı sıkı tembihledim lütfen risk almayın vadi hala kar sıkıntı varsa ya rota değişin yada dönün. Biz de mükemmel fotoğraflar çemiştik. Akşam olmuştu dönme saatleri yaklaşmıştı yemekleri hazırladım. Bekliyorum neredeyse karanlık kavuşacak ama hiçbir kıpırtı yok ve telsizden kimseye ulaşamıyorum… yok yok yok aklımdan neler geçiyor bilemezsiniz… Ters yönden dağdan üş kişi inişe başladı…. Bende ki korku gitgide artıyordu. Bağıra bağıra sesim kesilince, dayanamadım onlara doğru dağa tırmanmaya başlamıştım.
– Fazlı dost ve Zeki dost nerede?
Korktuğum olmuştu: birinci rota buzlu olunca ekip çıkamamış ve rota değişikliği için trans geçiş yapmaya başlamış ama tam yolun ortasında Fazlı dost kaymış ve 150 metre aşağıda büyük bir kayaya on metre kala çarpacakken elindeki batonu kara saplayarak durmuş. Bu kazadan sonra ekip ikiye bölünmüş ve Fazlı ve Zeki dost Çeymakçur vadisine inerken bir kar kütlesinden aşağı inmişler ama geri çıkamamışlar ve vadi boyunca ilerleyip geleceklermiş. Çok darlanmıştım. Başımı adeta taşlara vuruyordum Fazlı yı, o haylazı neden gönderdin, bilmiyor musun o haylazın korkusuzca bu karda kışta her rotaya atlayacağını.
– Nasıl ayrılırsınız? Zeki dost ve Fazlı’ya bir şey olursa ne yaparız. Evet ikisi de dağlarda iyiydi ama bu dağlar hata kabul etmez.
Nihayet iki saat sonra Fazlı ve Zeki dost geldiler ama dermanları yoktu konuşmaya. Sıcak su ve sıcak su torbalarını hazırladık ısıttım onları ve yedirdim. Çok bağırdım çağırdım Fazlı dosta ama hem yanında Zeki dost hem de dağlarda iyiydi hayatlarını idame konusunda olan benim akşam fotoğraflarına oldu. Sohbet ve kritikler yapıldı yattık kalktık sabah oldu kahvaltı ve yola revan olduk. Çok güzel bir kamp daha bitmişti maalesef. Hani derler ya “ güzel şeyler çabuk biter” ben buna inanmıyorum,
– Sağlığımız yerinde olsun da nasıl olsa yine gideriz.
Sevgili izleyenlerim dağlar kadar, dağlar gibi, dağ dolu umutlarınız olsun, esen kalın…
İyi seyirler diliyorum…